Καταχρηστικά
«έκοψα» τη θρυλική τριλογία «θέρος-τρύγος-πόλεμος», μιας και θέλω σήμερα να
γράψω για τον τρύγο. Καμία πρόθεση όμως δεν έχω να αμφισβητήσω τη σοφία του
λαού που συνέδεσε τόσο άρρηκτα τις τρεις αυτές ανθρώπινες δράσεις. Με τι άραγε; Ίσως με το αμετάκλητο και το κατακλυσμιαίο της
φύσης τους:
Όταν το στάχυ ωριμάσει, ο πόλεμος κηρυχθεί και το σταφύλι είναι για
τρύγο, δεν χωρά καθυστέρηση, αναβολή,
πισωγύρισμα˙ μόνο γενική επιστράτευση δυνάμεων.
