...Και ο ήλιος να χάνεται στη θάλασσα

Αλλιώτικος ο χρόνος των διακοπών ˙ υποταγμένος στο εσωτερικό μας ρολόι, ταυτισμένος απόλυτα με το εδώ και τώρα˙ εδώ στην απέραντη θάλασσα˙ εδώ στην καυτή  αμμουδιά˙ εδώ κάτω από τα αρμυρίκια˙ εδώ κάτω από τον πυρπολητή ήλιο... 

Τώρα βυθίζομαι στα καταγάλανα νερά˙ τώρα αφουγκράζομαι την ανάσα της θάλασσας˙  τώρα κλείνω τα μάτια˙ τώρα σκέφτομαι τίποτα.

Η ύπαρξη στο εδώ και τώρα˙ χωρίς μνήμες˙  χωρίς βουλές για το αύριο, χωρίς τίποτα. Μηδέν κι απ’ το μηδέν, μηδέν... 

Μπακαλιάρος σε κόκκινη σάλτσα από τη Βούλα

Πως μού ’ρθε τώρα μέσα στο κατακαλόκαιρο,  με τόση ζέστη... «βαρύς»  μεζές, αλλά εκλεκτός. Το δοκιμάσαμε πριν από ακρετά χρόνια στη φίλη μας τη Βούλα στη Ζαχάρω και από τότε το καθιερώσαμε. Ειδικά στο οικογενειακό  τραπέζι στις  6 Αυγούστου, ανήμερα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος δηλαδή, που γιορτάζει και ο βενιαμίν μας. 

Αν το δοκίμασετε, θα «κολλήσετε» και σίγουρα δεν θα περιμένετε τις μέρες που η παράδοση επιβάλει να τρώμε ψάρι, για να το γευτείτε.