Μπακαλιάρος σε κόκκινη σάλτσα από τη Βούλα

Πως μού ’ρθε τώρα μέσα στο κατακαλόκαιρο,  με τόση ζέστη... «βαρύς»  μεζές, αλλά εκλεκτός. Το δοκιμάσαμε πριν από ακρετά χρόνια στη φίλη μας τη Βούλα στη Ζαχάρω και από τότε το καθιερώσαμε. Ειδικά στο οικογενειακό  τραπέζι στις  6 Αυγούστου, ανήμερα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος δηλαδή, που γιορτάζει και ο βενιαμίν μας. 

Αν το δοκίμασετε, θα «κολλήσετε» και σίγουρα δεν θα περιμένετε τις μέρες που η παράδοση επιβάλει να τρώμε ψάρι, για να το γευτείτε.

Τα υλικά μας

2 κομμάτια φιλέτο μπακαλιάρου (το βρίσκετε σε όλα τα σούπερ μάρκετ)

8 μέτριες  ντομάτες, περασμένες στον τρίφτη

5-6 σκελίδες σκόρδου (η γερή δόση σκόρδου είναι και το μυστικό της συνταγής)

1 ματσάκι μαϊντανό

Λίγο λαδάκι για το τσιγάρισμα

Λίγο αλευράκι για το τηγάνισμα του μπακαλιάρου

Αλάτι

Πιπέρι

Και να τι κάνουμε

Πλένουμε, κόβουμε σε κομμάτια και ξαρμυρίζουμε αποβραδίς τον μπακαλιάρο.  Την επομένη τον αλευρώνουμε ελαφρώς και τον τηγανίζουμε.

Σε μια κατσαρόλα τσιγαρίζουμε το σκορδάκι με λίγο λαδάκι και προσθέτουμε την ντομάτα. Ρίχνουμε αλάτι - ανάλογα με το πόσο ξαρμυρίσαμε τον μπακαλιάρο - και πιπέρι και βράζουμε μέχρι να δέσει η σάλτσα.  Χρειάζονται περίπου 20 λεπτά. Μόλις είναι έτοιμη, ρίχνουμε στην κατσαρόλα και τα τηγανισμένα κομμάτια του μπακαλιάρου να πάρουν μια βράση. Αποσύρουμε την κατσαρόλα μας από τη φωτιά και σερβίρουμε...

Η Βούλα συνοδεύει το συγκεκριμένο πιάτο με μια ωραία πατατοσαλάτα στην πιο απλή της εκδοχή, μόνο με λάδι, ξύδι,αλατάκι και μαϊντανό.

Ωραία επιλογή, αν και πολύ μου ταιριάζει επίσης μια σαλάτα από αμπελοφάσουλα ή μια σαλάτα από αρμύρα και βολβούς.

Για την ιστορία...

Το συγκεκριμένο πιάτο είναι πολυαγαπημένο στην Πελοπόννησο και θεωρείται παραδοσιακό κυρίως στην Ηλεία.

Ένα ακόμα θα σας πω: Την πρώτη φορά που η Βούλα έφτιαξε στον Αριστείδη, υποψήφιο τότε - άντρα της σήμερα - μπακαλιάρο σε κόκκινη σάλτσα χρειάστηκε να του λύσει και τα κορδόνια των παπουτσιών του για να μπορέσει να πέσει στο κρεβάτι. Τόσο πολύ έφαγε που του ήταν αδύνατο να σκύψει. Οι φίλοι του ζευγαριού λένε επίσης ότι μετά το εκρηκτικό ταμπεραμέντο της Βούλας, το συγκεκριμένο φαγητό ήταν το δεύτερο πράγμα που ο Αρίστος αγάπησε σε ‘κείνη. 

Αυτά και καλά ξεμπερδέματα με το... κολαστικό αυτό μαγείρεμα.