Μια ιστορία για "κακά" παιδιά

Μια ιστορία θέλω να σας πω σήμερα˙  λίγο δύσκολη η αλήθεια είναι˙ λίγο βαριά για την ελαφρότητα  του Καλοκαιριού. Απλά ελπίζω να μου το συγχωρήσετε.

Όλα ξεκίνησαν από τη στιγμή που αναρωτήθηκα γιατί κάποιοι κοντινοί μου άνθρωποι αρνούνται πεισματικά να πετάξουν - δώσουν - ανακυκλώσουν - αποχωριστούν τέλος πάντων αντικείμενα που έχουν χρόνια να τα χρησιμοποιήσουν.

Και που έφτασα για να βρω  την απάντηση;  Να διαβάζω Φρόυντ με τη βοήθεια της φίλης μου  παιδοψυχιάτρου Γεωργίας Τριανταφύλλου.

"Ιστορία φτιάχνουν οι παρέες"

Έλεγα ότι με γέλασαν τ΄αυτιά μου, την πρώτη φορά, αλλά όχι˙ από την ταράτσα της γειτονικής μονοκατοικίας που μαζεύεται κατά καιρούς  μια παρέα πιτσιρικάδων ακουγόταν κιθαρίτσα και τραγούδι. «Βρε τα παιδιά», σκέφτηκα «μπράβο». Φύσαγε και ένα βορειαδάκι και δεν άκουγα καθαρά στην αρχή, μόνο το γρατσούνισμα της κιθάρας και ένα μουρμουρητό˙ γνωστή η μελωδία αλλά... έστησα αυτί απ΄την άκρη της βεράντας:  

Αμπελοφάσουλα σαλάτα

Τα αμπελοφάσουλα σαλάτα τα δοκίμασα  πρώτη φορά πριν από κάποια χρόνια στο καταπληκτικό φαγάδικο Sapienza - από το ομώνυμο νησάκι - στη Μεθώνη. Είναι από τις σπεσιαλιτέ του καταστήματος - της κας Άννας βασικά -  που παρεπιπτόντως σερβίρει πραγματικά σπιτικό, χειροποίητο και πεντανόστιμο φαγητό.

Το αγάπησα αυτό το ονειρεμένο, μέσα στην απαράμιλλη απλότητά του πιάτο˙ το έβαλα και στην κουζίνα μου και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Τα φρέσκα του Ιουλίου

«Είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα...». Ξεπεράσαμε κάποια  τεχνικά προβλήματα που μας ταλαιπώρησαν για μέρες και να ‘μαστε πάλι. Εδώ, στον «αέρα» του arteat για να καλωσορίσουμε τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά του Ιουλίου.