«Βάστα το νου...να μην γκρινιάξει του καιρού»

Πάνε λίγες μέρες που έλαβα μήνυμα από τη Μαρίζα˙ απόψεις και λόγια του Αμερικανού George Carlin, - ένας απο τους μεγαλύτερους stand up κωμικούς όλων των εποχών - για τη ζωή, τα γηρατειά, το θάνατο. Στάθηκα...

«Όλοι χρειαζόμαστε να ζούμε τη ζωή μας στο έπακρο κάθε μέρα! Το ταξίδι της ζωής δεν είναι για να φτάσουμε στον τάφο με ασφάλεια σ'ένα καλοδιατηρημένο σώμα, αλλά κυρίως για να ξεγλιστράμε προς όλες τις πλευρές, πλήρως εξαντλημένοι, φωνάζοντας: ρε γαμώτο... τί βόλτα!», το κράτησα. 

Αδυνατίζω, χωρίς να πεινάω



Το Φθινόπωρο είναι η εποχή που βάζουμε τη ζωή μας ξανά σε «τάξη». Πρώτα τη δουλειά, μετά τα παιδιά... και συνήθως κάπου εκεί μπαίνει και η σκέψη να βάλουμε και τη διατροφή μας σε μια τάξη˙ μετά τις παρεκκλίσεις των καλοκαιρινών διακοπών που έφεραν και τα περιττά κιλά. Κάπως έτσι βέβαια ξεκινάει για τους περισσότερους από μας ο «εφιάλτης», γιατί δυστυχώς συγχέουμε τη σωστή διατροφή με την αυστηρή δίαιτα, τις στερήσεις και την πείνα. Ευτυχώς, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική...αρκεί να αποφύγουμε τρία συνηθισμένα λάθη στον τρόπο που προσεγγίζουμε το θέμα της απώλειας βάρους.

Τηγανίτες με πετιμέζι

Επιλογή για επιδόρπιο σήμερα˙ γευστικότατο, απλό στην προετοιμασία του, με τα πιο αγνά και απλά υλικά˙ «από το τίποτα», όπως συνηθίζει να σχολιάζει το Arteat, που λατρεύει την απλότητα των παραδοσιακών γεύσεων.

Τα υλικά μας

• 1 ποτήρι νερού σκληρό αλεύρι σιταριού

• 1 ποτήρι νερού χλιαρό νερό

• Αλάτι

• Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

...Τρύγος - πόλεμος

Καταχρηστικά «έκοψα» τη θρυλική τριλογία «θέρος-τρύγος-πόλεμος», μιας και θέλω σήμερα να γράψω για τον τρύγο. Καμία πρόθεση όμως δεν έχω να αμφισβητήσω τη σοφία του λαού που συνέδεσε τόσο άρρηκτα τις τρεις αυτές ανθρώπινες δράσεις. Με τι άραγε; Ίσως  με το αμετάκλητο και το κατακλυσμιαίο της φύσης τους: 

Όταν το στάχυ ωριμάσει, ο πόλεμος κηρυχθεί και το σταφύλι είναι για τρύγο, δεν χωρά καθυστέρηση,  αναβολή, πισωγύρισμα˙ μόνο γενική επιστράτευση δυνάμεων.

...Και ο ήλιος να χάνεται στη θάλασσα

Αλλιώτικος ο χρόνος των διακοπών ˙ υποταγμένος στο εσωτερικό μας ρολόι, ταυτισμένος απόλυτα με το εδώ και τώρα˙ εδώ στην απέραντη θάλασσα˙ εδώ στην καυτή  αμμουδιά˙ εδώ κάτω από τα αρμυρίκια˙ εδώ κάτω από τον πυρπολητή ήλιο... 

Τώρα βυθίζομαι στα καταγάλανα νερά˙ τώρα αφουγκράζομαι την ανάσα της θάλασσας˙  τώρα κλείνω τα μάτια˙ τώρα σκέφτομαι τίποτα.

Η ύπαρξη στο εδώ και τώρα˙ χωρίς μνήμες˙  χωρίς βουλές για το αύριο, χωρίς τίποτα. Μηδέν κι απ’ το μηδέν, μηδέν... 

Μπακαλιάρος σε κόκκινη σάλτσα από τη Βούλα

Πως μού ’ρθε τώρα μέσα στο κατακαλόκαιρο,  με τόση ζέστη... «βαρύς»  μεζές, αλλά εκλεκτός. Το δοκιμάσαμε πριν από ακρετά χρόνια στη φίλη μας τη Βούλα στη Ζαχάρω και από τότε το καθιερώσαμε. Ειδικά στο οικογενειακό  τραπέζι στις  6 Αυγούστου, ανήμερα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος δηλαδή, που γιορτάζει και ο βενιαμίν μας. 

Αν το δοκίμασετε, θα «κολλήσετε» και σίγουρα δεν θα περιμένετε τις μέρες που η παράδοση επιβάλει να τρώμε ψάρι, για να το γευτείτε.

Μια ιστορία για "κακά" παιδιά

Μια ιστορία θέλω να σας πω σήμερα˙  λίγο δύσκολη η αλήθεια είναι˙ λίγο βαριά για την ελαφρότητα  του Καλοκαιριού. Απλά ελπίζω να μου το συγχωρήσετε.

Όλα ξεκίνησαν από τη στιγμή που αναρωτήθηκα γιατί κάποιοι κοντινοί μου άνθρωποι αρνούνται πεισματικά να πετάξουν - δώσουν - ανακυκλώσουν - αποχωριστούν τέλος πάντων αντικείμενα που έχουν χρόνια να τα χρησιμοποιήσουν.

Και που έφτασα για να βρω  την απάντηση;  Να διαβάζω Φρόυντ με τη βοήθεια της φίλης μου  παιδοψυχιάτρου Γεωργίας Τριανταφύλλου.

"Ιστορία φτιάχνουν οι παρέες"

Έλεγα ότι με γέλασαν τ΄αυτιά μου, την πρώτη φορά, αλλά όχι˙ από την ταράτσα της γειτονικής μονοκατοικίας που μαζεύεται κατά καιρούς  μια παρέα πιτσιρικάδων ακουγόταν κιθαρίτσα και τραγούδι. «Βρε τα παιδιά», σκέφτηκα «μπράβο». Φύσαγε και ένα βορειαδάκι και δεν άκουγα καθαρά στην αρχή, μόνο το γρατσούνισμα της κιθάρας και ένα μουρμουρητό˙ γνωστή η μελωδία αλλά... έστησα αυτί απ΄την άκρη της βεράντας:  

Αμπελοφάσουλα σαλάτα

Τα αμπελοφάσουλα σαλάτα τα δοκίμασα  πρώτη φορά πριν από κάποια χρόνια στο καταπληκτικό φαγάδικο Sapienza - από το ομώνυμο νησάκι - στη Μεθώνη. Είναι από τις σπεσιαλιτέ του καταστήματος - της κας Άννας βασικά -  που παρεπιπτόντως σερβίρει πραγματικά σπιτικό, χειροποίητο και πεντανόστιμο φαγητό.

Το αγάπησα αυτό το ονειρεμένο, μέσα στην απαράμιλλη απλότητά του πιάτο˙ το έβαλα και στην κουζίνα μου και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Τα φρέσκα του Ιουλίου

«Είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα...». Ξεπεράσαμε κάποια  τεχνικά προβλήματα που μας ταλαιπώρησαν για μέρες και να ‘μαστε πάλι. Εδώ, στον «αέρα» του arteat για να καλωσορίσουμε τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά του Ιουλίου.