Το σώμα «φωνάζει». Ακούει κανείς;

Ο καθηγητής χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, Σέργουιν Νούλαντ (Sherwin Nuland) λέει, δεν μαθαίνουμε από την καθαυτή σοφία του σώματος, αλλά μελετώντας όλα αυτά που κάνουν το σώμα σοφό. Το σώμα ξέρει τι κάνει˙ ξέρει τι χρειάζεται˙ ποιες είναι οι ανάγκες του για να παραμείνει στη φυσική του κατάσταση, που δεν είναι άλλη από την υγεία. Οι ανάγκες αυτές του σώματος έχουν να κάνουν με τη διατήρηση της ισορροπίας της ομοιόστασης, δηλαδή τη διατήρηση της υγείας, καταπολεμώντας έτσι τις επιθέσεις του περιβάλλοντος και  τα τοξικά προϊόντα που δημιουργούνται στο εσωτερικό του.

Το Μπουρανί

Τα ταμπού και οι απαγορεύσεις αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι στην ιστορία μιας κοινωνίας. Είναι εκείνα τα στοιχεία που κρατούν ζωντανές στην μνήμη μας, τις ενέργειες των προγόνων μας, πάνω σε διάφορα θέματα, πιστοποιώντας αν μη τι άλλο τις ρίζες και την προέλευσή μας. Ένα απ’ αυτά τα έθιμα που έκαναν τον Τύρναβο ξακουστό είναι το έθιμο του «Μπουρανί» την ημέρα της Καθαρής Δευτέρας.

Καλά Κούλουμα !!!

Με την ονομασία Κούλουμα χαρακτηρίζεται ο υπαίθριος πανηγυρισμός της Καθαρής Δευτέρας.
Δεν έχει εξακριβωθεί η αρχαία προέλευση της εορτής αυτής που αποτελεί θρησκευτική εορτή κατά την οποία εορτάζεται η αμέσως μετά της Αποκριάς έναρξη της Τεσσαρακοστής. Οι εορτάζοντες τα «Κούλουμα» τρώνε άζυμο άρτο «λαγάνες» ενώ καταναλώνουν κυρίως νηστίσιμα φαγητά λεγόμενα σαρακοστιανά όπως π.χ. ταραμά, ταραμοσαλάτα, θαλασσινά, ελιές, κρεμμύδια, διάφορα λαχανικά, χαλβά κ.ά..

Σπιτικό κολατσιό vs κυλικείο

Η μάχη αυτή μοιάζει να  είναι τελείως άνιση, γιατί σαφώς στα μάτια των παιδιών ακόμα και το πιο ελκυστικό κολατσιό που ετοιμάζει με φροντίδα και αγάπη η μαμά στο σπίτι δεν μπορεί με τίποτα να συναγωνιστεί τα πατατάκια, τα κράκερς, τα μπέικ ρόλς,τα κρουασάν και όλους τους άλλους «πειρασμούς» των κυλικείων των σχολείων  ή των μινι μάρκετς της γειτονιάς, στο δρόμο για το σχολείο. 

Κάτι αλλάζει...στον κάμπο

Ο ισχυρότερος και πλουσιότερος χώρος γεωργικής παραγωγής, ο θεσσαλικός κάμπος συνδέθηκε δυστυχώς άρρηκτα με επιδοτήσεις που έρρευσαν άφθονα, αλλά έγιναν πολυτελή αυτοκίνητα, αντί για επενδύσεις σε νέες καλλιέργειες και  καινοτόμες μεθόδους παραγωγής. Το μόνο που έμεινε απ΄όλη αυτή την ιστορία είναι υπερχρεωμένοι συνεταιρισμοί,  χιλιάδες στρέμματα μονοκαλλιεργειών στα αζήτητα και σε κάποιες περιπτώσεις νεκρά εδάφη.  

Το περιοδικό «Κ» της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (19/2/2012) επιχειρεί με ένα ενδιαφέρον ρεποτάζ -το υπογράφει  η Νατάσσα Μπλάτσιου- , να μεταστρέψει την προσοχή μας από την παραπάνω θλιβερή παραδοχή, στους καινοτόμους παραγωγούς του σήμερα, που επιχειρούν να  αλλάξουν την ιστορία.

 

Επιλέξαμε  την περίπτωση του παραγωγού Χρήστου Φτάρα από το Κιλελέρ - την διαλέξαμε ακριβώς λόγω του συμβολισμού αυτού  του τόπου - ο οποίος εγκατέλειψε  την παραδοσιακή καλλιέργεια του βαμβακιού προς  χάριν των βιολογικών κλημάτων:

Και ολίγη... από ζοχούς γιαχνί

Μετά από το χθεσινό «ταξίδι» σε μνήμες που μπορούν να ανασύρουν η γεύση και η μυρωδιά ενός  φαγητού, δεν  θα αντισταθώ σήμερα στον πειρασμό να μιλήσω για το πιο λατρεμένο μου ίσως μαγείρεμα˙  το απλούστερο που ξέρω στα συστατικά και την προετοιμασία του, αλλά... για μένα τουλάχιστον, το πλουσιότερο σε γεύση, μυρωδιές  και μνήμες.

Το είχα ξεχασμένο στο χρονοντούλαπο και το ανακάλυψα ξανά φέτος το Χειμώνα.

Μυρίζω, γεύομαι άρα θυμάμαι

Όταν ο Άντον  Ήγκο, ο αυστηρότερος  γευσιγνώστης του Παρισιού, δοκιμάζει την απλή συνταγή του καλοφαγά ποντικού Ρεμί, στην αγαπημένη ταινιά των πιτσιρικάδων  «Ratatouille», συγκλονίζεται˙ η γεύση και η μυρωδιά τον διακτινίζουν, στην κυριολεξία, πίσω στα παιδικά του χρόνια.
Τον γυρίζουν στο χωριό του, στο πατρικό του σπίτι, στην κουζίνα της μητέρας του, τον ξανακάνουν ανέμελο  παιδί. 

Με την πρώτη πηρουνιά, η μνήμη ανάβλυσε σαν γάργαρο νερό και ο αυστηρός κριτής «παραδόθηκε» άνευ όρων στο πιάτο ενός  ποντικού chef....

Η διατροφική δικτατορία της αγοράς

Το παγκόσμιο πρόβλημα της φτώχειας και του υποσι-τισμού που αναμένεται τα επόμενα χρόνια να γίνει ακόμη πιο μεγάλο, κάποιες πολυεθνικές όπως η Μονσάντο υποστηρίζουν ότι το έχουν λύσει. Πως; Με το να καλλιεργήσουμε σε πλανητική κλίμακα τους γενετικά μεταλλαγμένους σπόρους τους. 

Διαφημίζουν μάλιστα ότι οι σπόροι τους είναι πιο θρεπτικοί και φτηνοί, συν ότι μπορούν να παραχθούν σε μεγαλύτερες ποσότητες απ’ ότι οι φυσικοί. 

Στην πραγματικότητα, οι σπόροι της εταιρείας είναι πολύ πιο επικίνδυνοι από την πείνα!

Οι Συλλογικές κουζίνες... στήνουν τσουκάλι στην Κλαυθμώνος

Στην πλατεία Κλαυθμώνος στήνουν το τσουκάλι τους οι Συλλογικές Κουζίνες, σήμερα  18 Φλεβάρη στις 12 το μεσημέρι. Το φαγητό και το γλέντι είναι δωρέαν, ως απάντηση στη βία της πείνας που επεκτείνεται μέρα με τη μέρα. Συμμετέχουν η  Συλλογική Κουζίνα ELCHEF, η Συλλογική Κουζίνα της Τετάρτης, το Κοινωνικό- Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα, ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Nosotros, η Ομάδα Αλληλεγγύης Τσαμαδού 15, η Συλλογική Κουζίνα «Ο  Άλλος  Άνθρωπος», η Τράπεζα Τροφίμων Κατοίκων Πετραλώνων, η Δημοτική Αγορά Κυψέλης.

Αγώνας για τη διατήρηση της ελληνικής βιοποικιλότητας

Διευρύνονται σε όλη την Ελλάδα τα δίκτυα διάσωσης και διάδοσης παραδοσιακών ποικιλιών, στο δρόμο που άνοιξε από το 1995 η Εναλλακτική Κοινότητα  «Πελίτι».

Το Δίκτυο Ανταλλαγής Παραδοσιακών Ποικιλιών στην Πιερία, που συμμετέχει και στην Κοινότητα Πελίτι, έχει μπει δυναμικά το τελευταίο διάστημα στην προσπάθεια αυτή και το  Σάββατο 18 Φεβρουαρίου στις 10:30 το πρωί διοργανώνει την  1η Γιορτή Ανταλλαγής Παραδοσιακών Ποικιλιών, στο Συνεδριακό Κέντρο "Εκάβη" της Κατερίνης .

Την οργή και το θυμό, θα τα κάνουμε δράση

Μήνες τώρα οι ντόπιοι και οι ξένοι που διαφεντεύουν τις τύχες μας προσπαθούν να μας πείσουν  ότι εμείς οι πολίτες φταίμε  που είμαστε ακόμα στο σκοτάδι δύο  χρόνια μετά το πρώτο Μνημόνιο  και τα όσα το ακολούθησαν ˙ που οι αγορές βρέθηκαν πάνω από τις κυβερνήσεις˙ που το πολιτικό μας σύστημα καταρρέει˙ που χάνεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας˙ που καταργούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας˙ που  τα χρήματα των επιδοτήσεων πήγαν χαμένα με αποτέλεσμα η χώρα μας να μην μπορεί σήμερα ούτε την Μπανανία να ανταγωνιστεί με τα  χύμα, αντί των τυποποιημένων, προϊόντα της.

Προσπαθούν να μας κάνουν να βουλιάξουμε στην ενοχή και να παγώσουμε από το φόβο μας, αλλά δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.

Το Αrteat συμμετέχει ...

Συμμετέχουμε στο αυριανό συλλαλητήριο που θα πραγματοποιηθεί στις 5 το απόγευμα στο Σύνταγμα και με το οποίο κορυφώνονται οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων κόντρα στο νέο Μνημόνιο, που στέλνει έναν ολόκληρο λαό στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Εκφράζουμε μαζί με όλους τους  συμπατριώτες μας την οργή και την αγανάκτησή μας για τους εγχώριους πολιτικούς «ταγούς»  που ακόμα και την ύστατη ώρα διαγκωνίζονται για την κομματική τους πελατεία, αλλά και για τους «ταγούς» της Ευρώπης που έκαναν κουρελόχαρτο το όραμα για την Ενωμένη και Αλληλέγγυα  Ευρώπη των λαών.

Η μεγαλύτερη αλλαγή είναι η ατομική μας προσπάθεια!

Κάθε μέρα αναζητούμε με λαχτάρα τις «καλές ειδήσεις», τις οποίες το τελευταίο διάστημα βρίσκουμε σε ικανό αριθμό -γιατί υπάρχει και η άλλη Ελλάδα- στο πρώτο πρακτορείο ειδήσεων μόνο με Καλές Ειδήσεις, στο GoodNews.gr

Από τις πιο πρόσφατες αναρτήσεις του, επιλέξαμε τα λόγια του δρ. Λεωνίδα Αλεξόπουλου Μηχανολόγου Μηχανικού, ο οποίος απαντώντας σε ερώτηση του GoodNews.gr, αν τα καλά νέα του χώρου του θα μπορούσαν να κατακτήσουν περισσότερο τη δημόσια σκηνή και αν χρειάζεται αλλαγή προσώπων που επικρατούν στο δημόσιο λόγο, απαντά: 

Στ’αχνάρια των Οινοτρόπων

Για την επιστροφή στην ουσία των πραγμάτων διαλέγει ο καθένας το δρόμο του, για να χτίσει την άμυνά του στη λαίλαπα που μας άφησε η εποχή που φεύγει.

Θες όμως μια αφορμή, μια έμπνευση, ένα αχνάρι να ακολουθήσεις  για να πορευτείς. 

Επιστροφή στα βασικά της ουσίας και της ύπαρξής μας, στα προπατορικά μας·  επιστροφή στο αυτούσιο γέννημα της φύσης·  στην «πρώτη ύλη» του ανθρώπου και της τροφής του· αυτός είναι ο δρόμος που εμείς διαλέξαμε.

Η έμπνευσή μας, που τη μοιραζόμαστε σήμερα μαζί σας, ήταν ο μύθος των Οινοτρόπων· οι τρεις αδελφές Ελαΐς, Σπερμώ και Οινώ, οι εγγονές του θεού Διόνυσου.

Που είναι η σοφία που χάσαμε;

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη δώστης κλώτσο να γυρίσει παραμύθι να αρχινίσει...

...Και είπε ο  Έλιοτ  «…που είναι η σοφία που χάσαμε μέσα στη γνώση;  Που είναι η γνώση που χάσαμε μέσα στην πληροφορία;

Αλήθεια, που είναι σήμερα η γνώση του «μεταλλαγμένου» κοινωνικά ανθρώπου; Που είναι η σοφία; Που είναι η αλήθεια μας;