Ο καθηγητής χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, Σέργουιν Νούλαντ (Sherwin Nuland) λέει, δεν μαθαίνουμε από την καθαυτή σοφία του σώματος, αλλά μελετώντας όλα αυτά που κάνουν το σώμα σοφό. Το σώμα ξέρει τι κάνει˙ ξέρει τι χρειάζεται˙ ποιες είναι οι ανάγκες του για να παραμείνει στη φυσική του κατάσταση, που δεν είναι άλλη από την υγεία. Οι ανάγκες αυτές του σώματος έχουν να κάνουν με τη διατήρηση της ισορροπίας της ομοιόστασης, δηλαδή τη διατήρηση της υγείας, καταπολεμώντας έτσι τις επιθέσεις του περιβάλλοντος και τα τοξικά προϊόντα που δημιουργούνται στο εσωτερικό του.
Όταν το σώμα δέχεται ένα μήνυμα από το εξωτερικό περιβάλλον μέσω μικροσκοπικών αισθητηρίων στο δέρμα, αυτό μεταφέρεται ως τον εγκέφαλο, μεταφέρεται στη σπονδυλική στήλη και αυτόματα προκαλεί τις αντιδράσεις του˙ είτε μέσω του νευρικού συστήματος είτε μέσω ενός πλήθους χημικών αντιδράσεων. Με άλλα λόγια λειτουργεί ένα τέλειο σύστημα επικοινωνίας!
Είναι μηχανή Ζωής! Η θαυμαστή αυτή μηχανή λέγεται άνθρωπος, ανθρώπινο πνεύμα, ανθρώπινη φύση, ανθρώπινο σώμα.
Όταν καταλάβει ότι απειλείται, λειτουργεί ακαριαία. Το ανθρώπινο σώμα ως τέλεια επικοινωνιακή μηχανή έχει αυτοματοποιημένη συμπεριφορά, με την πρόσληψη του μηνύματος και κατά τη διάρκεια της «διαδρομής» του εκπέμπει σήματα.
Τα σήματα αυτά του σοφού σώματος, τα περιγράφουν με μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο κάποιες καθημερινές και αυθόρμητες κουβέντες μας.
«Μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο», λέμε. «Μου κόπηκαν τα γόνατα». «Πάγωσα από το φόβο μου». «Μου μαυρίζει την ψυχή» (σου μαυρίζει την ψυχή, αλλά συνεχίζεις να τον βλέπεις) . «Μου έπρηξε το συκώτι», λέει κάποιος άλλος ή «έχασα το φως μου». Λέμε ακόμα: «Δεν αντέχω άλλο να βλέπω» (όταν το επαναλαμβάνεις, μήπως έχει αρχίσει ήδη το πρόβλημα στην όρασή σου;)
«Το ένοιωσα στο πετσί μου», «κατουρήθηκα απ'το φόβο μου», «μού'κατσε στο σβέρκο» (και μετά φταίει το αυχενικό και όχι εμείς που φορτώσαμε στο σβέρκο μας φορτία που δεν μπορούσαμε να σηκώσουμε.
«Κάθε φορά που τον βλέπω ανακατεύομαι» (απορίας άξιο, γιατί συνεχίζεις να τον βλέπεις, αφού σου φέρνει ανακατωσούρα στο στομάχι).
«Μόλις τον είδα πάγωσα»... και άλλα πολλά.
Είναι κανείς εδώ; Το σώμα εκπέμπει SOS. Ακούει κανείς; Δύσκολο...
Εγκλωβισμένοι καθώς είμαστε στα «θέλω» και στα «πρέπει» μας, στην κοινωνική μας ζωή, το αγνοούμε συστηματικά. Συνεχίζουμε όμως να επαναλαμβάνουμε τις παραπάνω φράσεις, χωρίς να δίνουμε σημασία. Δεν έχουμε χρόνο, βλέπετε, δεν προλαβαίνουμε. Άλλωστε πρέπει να θέλουμε να μπορούμε πολλά, πρέπει να αποδεικνύουμε συνεχώς πόσαααα πολλά μπορούμε, πόσοοοο σπουδαίοι είμαστε˙ δεν το αφουγκραζόμαστε...
Δεν έχουμε το σθένος να ακούσουμε τη κραυγή του σώματός μας όταν ζητάει βοήθεια και εκπέμπει το κωδικοποιημένο μήνυμα SOS˙ να παρατηρήσουμε τι προηγήθηκε, πότε επαναλαμβάνεται και γιατί το επιτρέπουμε. Θέλει σθένος να αναλάβουμε μέρος της ευθύνης γι’ αυτό που μας συμβαίνει˙θέλει σθένος, αρετή και τόλμη η ελευθερία μας.
Ίσως γι’ αυτό και οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την ασθένεια ως έλλειψη σθένους (α-σθένος).Είναι αδύνατον να ξέρεις την ιατρική είπε ο παππούς Ιπποκράτης, αν δεν ξέρεις τι είναι ο άνθρωπος. Το ανθρώπινο σώμα είναι μηχανή Ζωής! Αν το αφουγκραστούμε, δεν θα καταστεί ποτέ όμηρος της επιστήμης, αλλά θα αξιοποιήσει την επιστήμη προς όφελός του, γιατί είναι ανεξάρτητο, είναι απόλυτος κύριος του εαυτού του. Καθημερινά όμως, πριν γίνει όμηρος της επιστήμης, γίνεται όμηρος των συναισθημάτων μας, των σκέψεων και των ενεργειών μας.
Και μετά φταίει ο φονιάς, η αρρώστια δηλαδή.
Η προσπάθεια για υγεία είναι πρώτα Νόμος - ο πρώτος Νόμος που ο Δίας έδωσε στους ανθρώπους όπως λέει η μυθολογία μας- και μετά δικαίωμα και ανάγκη.
Η ασθένεια δεν υπάρχει από μόνη της, αλλά μόνο μέσω από την ιδιαίτερη ενέργεια του πάσχοντος.
Πάντα υγεία, πάντα χαρά!
Αγάπη Παττακού
Όταν το σώμα δέχεται ένα μήνυμα από το εξωτερικό περιβάλλον μέσω μικροσκοπικών αισθητηρίων στο δέρμα, αυτό μεταφέρεται ως τον εγκέφαλο, μεταφέρεται στη σπονδυλική στήλη και αυτόματα προκαλεί τις αντιδράσεις του˙ είτε μέσω του νευρικού συστήματος είτε μέσω ενός πλήθους χημικών αντιδράσεων. Με άλλα λόγια λειτουργεί ένα τέλειο σύστημα επικοινωνίας!
Είναι μηχανή Ζωής! Η θαυμαστή αυτή μηχανή λέγεται άνθρωπος, ανθρώπινο πνεύμα, ανθρώπινη φύση, ανθρώπινο σώμα.
Όταν καταλάβει ότι απειλείται, λειτουργεί ακαριαία. Το ανθρώπινο σώμα ως τέλεια επικοινωνιακή μηχανή έχει αυτοματοποιημένη συμπεριφορά, με την πρόσληψη του μηνύματος και κατά τη διάρκεια της «διαδρομής» του εκπέμπει σήματα.
Τα σήματα αυτά του σοφού σώματος, τα περιγράφουν με μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο κάποιες καθημερινές και αυθόρμητες κουβέντες μας.
«Μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο», λέμε. «Μου κόπηκαν τα γόνατα». «Πάγωσα από το φόβο μου». «Μου μαυρίζει την ψυχή» (σου μαυρίζει την ψυχή, αλλά συνεχίζεις να τον βλέπεις) . «Μου έπρηξε το συκώτι», λέει κάποιος άλλος ή «έχασα το φως μου». Λέμε ακόμα: «Δεν αντέχω άλλο να βλέπω» (όταν το επαναλαμβάνεις, μήπως έχει αρχίσει ήδη το πρόβλημα στην όρασή σου;)
«Το ένοιωσα στο πετσί μου», «κατουρήθηκα απ'το φόβο μου», «μού'κατσε στο σβέρκο» (και μετά φταίει το αυχενικό και όχι εμείς που φορτώσαμε στο σβέρκο μας φορτία που δεν μπορούσαμε να σηκώσουμε.
«Κάθε φορά που τον βλέπω ανακατεύομαι» (απορίας άξιο, γιατί συνεχίζεις να τον βλέπεις, αφού σου φέρνει ανακατωσούρα στο στομάχι).
«Μόλις τον είδα πάγωσα»... και άλλα πολλά.
Είναι κανείς εδώ; Το σώμα εκπέμπει SOS. Ακούει κανείς; Δύσκολο...
Εγκλωβισμένοι καθώς είμαστε στα «θέλω» και στα «πρέπει» μας, στην κοινωνική μας ζωή, το αγνοούμε συστηματικά. Συνεχίζουμε όμως να επαναλαμβάνουμε τις παραπάνω φράσεις, χωρίς να δίνουμε σημασία. Δεν έχουμε χρόνο, βλέπετε, δεν προλαβαίνουμε. Άλλωστε πρέπει να θέλουμε να μπορούμε πολλά, πρέπει να αποδεικνύουμε συνεχώς πόσαααα πολλά μπορούμε, πόσοοοο σπουδαίοι είμαστε˙ δεν το αφουγκραζόμαστε...
Δεν έχουμε το σθένος να ακούσουμε τη κραυγή του σώματός μας όταν ζητάει βοήθεια και εκπέμπει το κωδικοποιημένο μήνυμα SOS˙ να παρατηρήσουμε τι προηγήθηκε, πότε επαναλαμβάνεται και γιατί το επιτρέπουμε. Θέλει σθένος να αναλάβουμε μέρος της ευθύνης γι’ αυτό που μας συμβαίνει˙θέλει σθένος, αρετή και τόλμη η ελευθερία μας.
Ίσως γι’ αυτό και οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την ασθένεια ως έλλειψη σθένους (α-σθένος).Είναι αδύνατον να ξέρεις την ιατρική είπε ο παππούς Ιπποκράτης, αν δεν ξέρεις τι είναι ο άνθρωπος. Το ανθρώπινο σώμα είναι μηχανή Ζωής! Αν το αφουγκραστούμε, δεν θα καταστεί ποτέ όμηρος της επιστήμης, αλλά θα αξιοποιήσει την επιστήμη προς όφελός του, γιατί είναι ανεξάρτητο, είναι απόλυτος κύριος του εαυτού του. Καθημερινά όμως, πριν γίνει όμηρος της επιστήμης, γίνεται όμηρος των συναισθημάτων μας, των σκέψεων και των ενεργειών μας.
Και μετά φταίει ο φονιάς, η αρρώστια δηλαδή.
Η προσπάθεια για υγεία είναι πρώτα Νόμος - ο πρώτος Νόμος που ο Δίας έδωσε στους ανθρώπους όπως λέει η μυθολογία μας- και μετά δικαίωμα και ανάγκη.
Η ασθένεια δεν υπάρχει από μόνη της, αλλά μόνο μέσω από την ιδιαίτερη ενέργεια του πάσχοντος.
Πάντα υγεία, πάντα χαρά!
Αγάπη Παττακού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου