Σπιτικό κολατσιό vs κυλικείο

Η μάχη αυτή μοιάζει να  είναι τελείως άνιση, γιατί σαφώς στα μάτια των παιδιών ακόμα και το πιο ελκυστικό κολατσιό που ετοιμάζει με φροντίδα και αγάπη η μαμά στο σπίτι δεν μπορεί με τίποτα να συναγωνιστεί τα πατατάκια, τα κράκερς, τα μπέικ ρόλς,τα κρουασάν και όλους τους άλλους «πειρασμούς» των κυλικείων των σχολείων  ή των μινι μάρκετς της γειτονιάς, στο δρόμο για το σχολείο. 

Η θέση των μαμάδων που αγωνίζονται καθημερινά να «μυήσουν» τα παιδιά τους στη σωστή διατροφή, γίνεται ακόμα πιο μειονεκτική, δεδομένου ότι οι διάφοροι «πειρασμοί» αποτελούν, κακά τα ψέμματα, επιλογή της συντριπτικής πλειοψηφίας των παιδιών ή μάλλον των μαμάδων τους.

Αναπόφευκτα αισθάνεσαι ότι κυνηγάς ανεμόμυλους σαν τον Δον Κιχώτη, όταν προσπαθείς να πείσεις το Θάνο ότι με ένα σουσαμένιο κουλουράκι, μια μπανάνα ή λίγες μαύρες σταφίδες  θα γίνει πιο δυνατός και γερός από τον Ταξιάρχη  που τρώει μια ολόκληρη σακούλα πατατάκια στο διάλειμμα.

Άλλωστε πόση σημασία μπορεί να έχουν για τα παιδιά οι φοβεροί  κίνδυνοι που επισείουμε έντρομες οι μαμάδες, του τύπου η τερηδόνα θα μαυρίσει τα δόντια σου,  θα χαλάσεις το στομάχι σου ή θα χάσεις τη δύναμή σου...  Μακρινές και αβέβαιες απειλές που ωχριούν μπροστά στον πολύ χειροπιαστό και γλυκό «πειρασμό» των τυποποιημένων σνακς.

Αν κάτι μπορούμε να αντιτάξουμε στην κυρίαρχη τάση  της εποχής που «αγαπά» τόσο τα συντηρητικά και το πλαστικό φαγητό είναι η φαντασία και η ευελιξία.

Θα έβαζα μάλιστα πρώτη την ευελιξία, αναθυμούμενη ότι την τελευταία φορά που η μητέρα μου –πάνε βέβαια πολλά χρόνια- μου επέβαλε σε καθημερινή βάση μια σαλάτα με φύτρες οσπρίων,  κατέληξα να τρώω, τα επόμενα δύο χρόνια,  κάθε μέρα μεσημεριανό σε fast food˙  Τόσο χρόνο χρειάστηκα προειμένου να ξαναχτίσω μια νέα ισορροπία με τις καλές διατροφικές συνήθειες που μου είχαν επιβληθεί στο πατρικό μου. 

Γι΄αυτό ακριβώς μια φορά την εβδομάδα επιτρέπω στα παιδιά μου να διαλέξουν  -ή να έχουν την αίσθηση τέλος πάντων ότι διαλέγουν-  κάποιο από τα σνακς του συρμού που τα ζηλεύουν όταν τα βλέπουν  στα χέρια των συμμαθητών τους. 

Μένουν όμως τέσσερις μέρες που πρέπει να δημιουργήσω ένα ελκυστικό κολατσιό˙ και αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση, γιατί τα παιδιά, όπως και εμείς οι μεγάλοι  βέβαια, θέλουν ποικιλία και εναλλαγή.

Το φρούτο και ειδικά η μπανάνα – που θεωρείται βάσει μελετών ιδανική για επαναφόρτιση  των μαθητών- είναι μια ασφαλής επιλογή, τουλάχιστον για το ένα διάλειμμα. 

Για ένα από τα επόμενα διαλείμματα –είναι και πολλά πλέον με την καθιέρωση του ολοήμερου και στα δημοτικά σχολεία- μια καλή λύση είναι το σπιτικό κέικ ή μια μπάρα δημητριακών  ή ένα «τοστάκι» με ταχίνι˙ δεν μιλάω για το παραδοσιακό ταχίνι , αλλά αυτό με γεύση σοκολάτας.  Είναι ιδανική γέμιση και για τα σπιτικά κρουασάν.

 

Ό,τι σοκολατοειδές βέβαια το προτείνω με μια μικρή επιφύλαξη, γνωρίζοντας  από τις παρατηρήσεις ειδικών, αλλά και δασκάλων ότι η σοκολάτα δίνει μεγάλη δόση ενέργειας στα παιδιά,  την οποία σαφώς δεν μπορούν να την εκτονώσουν στα θρανία του σχολείου, με αποτέλεσμα να ζουζουνίζουν και να αποσπάται η προσοχή τους από το μάθημα.

Η λύση πάντως που εμένα προσωπικά μου έλυσε φέτος τα χέρια ήταν τα κουλουράκια Θεσσαλονίκης˙  τα γνωστά με το σουσαμάκι  (να ‘ναι καλά η Ελεονώρα που έφερε τη συνταγή στο γραφείο). Απαιτούν ελάχιστο χρόνο προετοιμασίας – προσεχώς θα δώσουμε και τη συνταγή-και η   απλή δόση βγάζει 6 πεντανόστιμα κουλουράκια, μόνο με ελαιόλαδο και αλευράκι. Αν συνοδέψετε το κουλουράκι και με ένα κομματάκι κασέρι, έχετε «καθαρίσει» τουλάχιστον για τις δύο μέρες της εβδομάδας.

Αν εναλλακτικά προσθέσετε στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα μια τυρόπιτα ή μια σπανακόπιτα ή ένα σπιτικό  burger ή ένα κλασσικό σάντουιτς (χωρίς βούτυρα ή μαγιονέζες αλλά με λίγο λαδάκι και λίγη ρίγανη), θα δείτε ότι οι επιλογές μας δεν είναι τελικά τόσο περιορισμένες.

Στην μάχη κατά του προκάτ σνακ άλλωστε έχουμε και έναν ακατανίκητο σε γλύκα και ενέργεια σύμμαχο: Τη  μαύρη σταφίδα, που βγάζει σε αφθονία η γη μας και η οποία είναι το αγαπημένο σνακ και  των ορειβατών. Ιδανική για τις μέρες αυτές που κρατάει ακόμα το κρύο και τα παιδιά ζητάνε συνεχώς καταφύγιο στο μασούλημα.

Με λίγα λόγια, μαμάδες, η αναμέτρηση με τα σνακ των κυλικείων είναι άνιση, αλλά δεν είναι χαμένη.  Λύσεις υπάρχουν πολλές, για την κάθε μαμά διαφορετικές, αρκεί να μην πτοηθούμε από την επικρατούσα φιλολογία που θέλει τα παιδιά μας να τρώνε για να τρώνε˙ απλά για να γεμίζουν την κοιλιά τους - ίσως και για να κλείνουν το στόμα τους- με τροφές χωρίς θρεπτική αξία, χωρίς γεύση, χωρίς μυρωδιά, χωρίς καμία ουσία τελικά.