«Ούτε βλάκες είμαστε, ούτε τεμπέληδες»

«Εκείνη την εποχή βρισκόταν στο αποκορύφωμά του ο διεθνής διασυρμός της Ελλάδας σε όλα τα Μέσα και ειδικά στη Γερμανία. Το να πηγαίνει ένα ελληνικό γραφείο στο Βερολίνο, στο κέντρο της δυσφήμησης για να παραλάβει ένα βραβείο που μέχρι τότε δινόταν μόνο σε γερμανικές εταιρείες και πολυεθνικούς κολοσσούς ήταν το ιδανικό πολιτικό σχόλιο. Είμαστε λοιπόν τα τέρατα της Ευρώπης;

«Όλα μας τα ’παν οι σοφοί και με το παραπάνω»

Καθώς το καράβι έμπαινε στο λιμάνι του Ηρακλείου, την τελευταία φορά που κατέβηκα στην πατρίδα μου την Κρήτη, η ματιά μου έφυγε μακριά αναζητώντας το ψηλότερο σημείο των τειχών εκεί που αναπαύεται ο μεγάλος «καλαμαράς» της Κρήτης, ο Νίκος Καζαντζάκης. Και στο μυαλό ήρθε η χαραγμένη στον τάφο φράση του:

"Δεν ελπίζω τίποτε.
Δεν φοβούμαι τίποτε.
Είμαι λεύτερος."

Το μπογαλάκι τους και στην επαρχία

Πως ονομάζεται άραγε το αντίθετο της αστυφιλίας;  Κάπως θα πρέπει  να «βαφτίσουμε» το φαινόμενο και σύντομα μάλιστα˙  γιατί όπως φαίνεται 60 χρόνια μετά την έκρηξη της αστυφιλίας, οι Έλληνες ετοιμάζονται να κάνουν την αντίστροφη διαδρομή, από τα αστικά κέντρα στην περιφέρεια, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.

«Παίζω» με την αλλαγή της εποχής

                                                                               

Αλλαγή εποχής˙ η οποία φέρνει μαζί της και μια κάποια αναστάτωση στο σπίτι καθώς τα παπλώματα, οι κουβέρτες τα πουλόβερ και τα λοιπά χειμωνιάτικα πρέπει να αποσυρθούν και να δώσουν τη θέση τους σε λινά σκεπάσματα και καλοκαιρινά ρούχα.

Λίγο βαρετή διαδικασία και κοπιώδης˙ μπορούμε όμως να την κάνουμε λίγο σαν παιχνιδάκι.

«Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο»

Στον «Ηλίθιο» έγραψε ο Ντοστογιέφσκι την περίφημη φράση: «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο». Μας την θύμισε ο σκηνοθέτης  Στάθης Λιβαθινός στη συνέντευξη που έδωσε στο Passpartout του ΕΠΕΝΔΥΤΗ (21/4), με αφορμή το νέο ανέβασμα του συγκεκριμένου έργου στο Ακροπόλ.

Η υπενθύμιση αυτή έγινε αφορμή για να ανοίξω ξανά ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία˙ «όπως ήθελα να ζήσω» της Ελένης Πριοβόλου˙ το οποίο θεωρώ ύμνο στην ωραιότητα και την ουτοπία... 

Strawberry Stick, όπως λέμε φράουλα να την πιείς στο ποτήρι

Δευτέρα σήμερα και θα πάμε κάπως απρόσμενα με την παρουσίαση ενός ακόμα ταξιδιάρικου κοκτέιλ. Το αναμενόμενο θα ήταν να επανερχόμαστε με ποτοποιήματα μια ανάσα πριν από το σαββατοκύριακο, οπότε βγαίνει και ο περισσότερος κόσμος. Έλα όμως που μας ήρθε η ιδέα να την σπάσουμε τη λογική αυτή. Πως να δοκιμάσεις τελικά κάτι αληθινά ξεχωριστό στον πανικό της Παρασκευής και του Σαββάτου;

Η Κυριακή είναι μια θαυμάσια μέρα, η Δευτέρα δεν υπολείπεται. Το ίδιο και η Τρίτη και η Τετάρτη. Ξανασκεφτείτε το. Η δοκιμή νέων γεύσεων είναι τελετουργία και ως τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίζουμε.

Το επόμενο στάδιο...

Σκεφτόμουν ότι κάτι ήθελα να γράψω γι΄αυτά που ζούμε τα τελευταία δυόμισυ χρόνια και με τα πολλά κατέληξα σε τούτη την παράδοξη ιστορία...

Μια φορά και έναν καιρό εκεί που όλα ήταν σε μια ισορροπία στην ζωή μας, μάς  ήρθε ο καπιταλισμός στο κεφάλι και από τότε πονάει το κεφάλι μας και γιατριά δεν έχουμε βρει ακόμη.

Ο κακός μας ο μπαμπάς που τόσα χρόνια νοιαζόταν για εμάς, μάς τάιζε, μας προστάτευε, μας αγαπούσε μια μέρα μας απείλησε πως το φαΐ, τα χάδια και η αγάπη τέλος.

Το ελαιόλαδο δεν παχαίνει˙ να τους το πούμε

Στο 5^ο Φεστιβάλ  Ελαιόλαδου & Ελιάς που διοργανώθηκε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (6-7-8 Απριλίου), όσοι βρεθήκαμε εκεί πήραμε την εμπειρία ωραίων γεύσεων αλλά και  χρήσιμων πληροφοριών, κυρίως για την άποψη που έχουν οι ξένοι για το ελληνικό ελαιόλαδο.

Με ενδιαφέρον ακούσαμε  τη συμπατρώτισσά μας  Έλενα Παραβάντη που ζει και εργάζεται στις ΗΠΑ ως διατροφολόγος να μας λέει  ότι ακόμα και οι συνάδελφοί της «τρέμουν» το ελαιόλαδο στο μαγείρεμα, θεωρώντας δεδομένο ότι παχαίνει!

«Αγία» επιστροφή

Βρήκαμε επιτέλους το δρόμο της επιστροφής για το κλεινόν άστυ˙ δεν μας  καθυστέρησαν Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες μήτε ο θυμωμένος Ποσειδώνας˙ μας ξελόγιασαν απλά οι ομορφιές της Άνοιξης. 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Δύσκολες οι ευχές του Πάσχα. Καλή Ανάσταση...πολύ υπερβατικό, πολύ ουτοπικό, πολύ μεγάλο... Τι είδους Ανάσταση προσδοκά άραγε ο καθένας μας;

Μεγάλη κουβέντα... γι΄αυτό θα περιοριστούμε να ευχηθούμε κάτι λιγότερο άπιαστο: καλή Ανάταση και καλή Ανάταξη φίλοι του arteat. Και πάνω απ' όλα πίστη στις καλύτερες μέρες που θα' ρθουν.  

To τσουρέκι της θείας Πάτρας

Τη συνταγή για τα τσουρεκάκια αυτά μάς την έδωσε η θεία Πάτρα,  την οποία μάλλον θα ανακηρύξουμε «πρώτη μαγείρισσα» του arteat. Την έφτιαξα ακολουθώντας τις οδηγίες της με θρησκευτική ευλάβεια. Το τσουρέκι  είναι ως γνωστό πολύ μπελαλίδικο, γι΄αυτό μην αποθαρρυνθείτε αν η πρώτη σας προσπάθεια δεν στεφθεί με μεγάλη επιτυχία. Θέλει υπομονή η διαδικασία, αλλά αξίζει τον κόπο.  Πάμε λοιπόν.

Κατσικάκι με Aγκινάρες Aυγολέμονο

Αγαπάμε την αγκινάρα και αυτό δεν κρύβεται˙ όπως επίσης και τη θεία Πάτρα που μας έδωσε την παρακάτω παραδοσιακή κρητική συνταγή: 

Κατσικάκι με αγκινάρες αυγο λέμονο. 

Η παράδοση των Κρητών επιτάσσει αρνάκι, για να λέμε την αλήθεια, αλλά με την άδεια και την έγκριση της θείας Πάτρας κάναμε την παραλλαγή με κατσίκι.

Η Μεγάλη Εβδομάδα στην Οδό Ονείρων

Μεγάλη Εβδομάδα˙  θα μας πάει με τη γλυκιά μελαγχολία της στην Ανάσταση˙ αυτήν που ο καθένας μας προσδοκά . Αγαπώ τη γιορτή του Πάσχα πιο πολύ απ΄αυτή των Χριστουγέννων. Μου ταιριάζει η χαρμολύπη της. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

«Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ' αδύνατο»

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι o άνθρωπος από άποψη λειτουργίας μοιάζει λιγάκι με το ποδήλατο, όπως διάβασα για πρώτη φορά στα «Ανθρώπινα Συναισθήματα» του Σ. Κίτσιου˙ αν έχει στόχο και πορεία να ακολουθήσει, διατηρεί τη σταθερότητα και την ισορροπία του όσο προχωράει προς το στόχο˙ μόλις σταματήσει αρχίζει να τρέμει.

Οι βορβοί του μπάρμπα Νίκου

Από το πρόσφατο ταξίδι μου στα πάτρια εδάφη, στη Μεσσηνία, επέστρεψα με ένα πολύτιμο αγαθό για το τραπέζι μας˙  ένα βαζάκι βορβούς (βολβούς) τουρσί  που τα ‘φτιαξε ο μπάρμπα Νίκος, ο πατέρας μου, με τα χεράκια του.

Τα μάτια μου γυαλίσανε όταν το αντίκρυσα στον πάγκο της κουζίνας του. Είχα χρόνια να κατέβω στο χωριό μου τέτοια εποχή. Έμεινα να κοιτάζω σα χαζή τους μικρούς βορβούς να πλέουν στο χρυσοπράσινο λαδάκι. Η γευστική αποκάλυψη ήρθε τη στιγμή που έφερα το πηρούνι στο στόμα και αισθάνθηκα τον τραγανό βορβό να λιώνει απαλά και να αφήνει μια ελαφρά δόση πικρίσματος να χάνεται και να αναδύεται μέσα στο λάδι, το ξύδι και το σκορδάκι...

Μια ΚΑΛΗΜΕΡΑ... από την Πύλο

Το arteat σας στέλνει μια καλημέρα νωτισμένη από το θαλασσινό αεράκι που «σκάει» ξέπνοο στο λιμάνι της Πύλου -κάτω από τα νοσταγλικά κεραμοσκέπαστα σπίτια- και ίσα που αναταράζει το φύλλωμα του γέρικου πλάτανου που καμαρώνει την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του στην πλατεία της πόλης.