Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

"Η αγάπη καταλύτης και στην αντιμετώπιση της κρίσης"


«Όταν ήμουν πάνω στα βουνά στα 6.000 μέτρα, επιβίωσα όχι γιατί σκεφτόμουν το οικονομικό μου μέλλον, αλλά γιατί σκεφτόμουν την οικογένειά μου, τον πατέρα μου˙ επιβίωσα εξαιτίας της αγάπης, γιατί η αγάπη είναι καταλύτης μέσα σε αυτή την ελληνική κρίση. Ακόμα και αν μιλάμε για χρήματα, ευκαιρίες, οικονομία, τον πρωθυπουργό, την κοινωνία, τους φίλους, την ανάπτυξη, μην ξεχνάς ποτέ την αγάπη. Σίγουρα πρέπει να λάβεις υπόψη και αυτά, αλλά να σκέφτεσαι και την αγάπη επίσης»˙ τα λόγια ανήκουν στον Νάντο Παράδο˙ είναι ένας από τους 16 επιζήσαντες του θρυλικού αεροπορικού δυστυχήματος στις  Άνδεις το 1972. 


Έμεινε 62 ημέρες σε υψόμετρο 4.500μ. στη χιονισμένη οροσειρά με θερμοκρασίες  50 βαθμούς Κελσίου υπό το μηδέν - χωρίς τρόφιμα ή νερό - και για να κρατηθεί στη ζωή έφτασε στο σημείο να τραφεί από τη σάρκα των νεκρών συνεπιβατών του.  Κατάφερε μαζί με τον άλλο επιζήσαντα Ρομπέρτο Κανέσα - μαθητές και οι δύο τότε - να διασχίσουν τις Άνδεις για να φέρουν βοήθεια και να σώσουν και τους υπόλοιπους.

Ο Νάντο Παράδο βρέθηκε πρόσφατα στην Ελλάδα για μια διάλεξη στο Κολέγιο Αθηνών με θέμα: «Το θαύμα στις Άνδεις. Τονίζοντας ότι η ελπίδα στην κρίση είναι θέμα ηγεσίας». Στο περιθώριο της εκδήλωσης μίλησε στη δημοσιογράφο Σοφία Ιερεμία - εφημερίδα ΈΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 3/6/12 - για τα μαθήματα εκείνης της εμπειρίας και πώς αυτά μπορούν να φανούν χρήσιμα στους  Έλληνες που παλεύουν να επιβιώσουν στην κρίση.

Κράτησα το παραπάνω απόσπασμα ως το πιο αγαπημένο μου της συνέντευξης του Νάντο Παράδο. Ναι, μετά το αδάμαστο ένστικτο της επιβίωσης, η αγάπη για την οικογένειά μας, τους γονείς, τα παιδιά μας, η αγάπη για την ίδια τη ζωή μπορεί να μας κρατήσει ζωντανούς στον σκληρό αγώνα της καθημερινής επιβίωσης.

Έχει τεράστια σημασία να αποφασίσεις να μην παραδοθείς. Για να το υπενθυμίζω στον εαυτό μου έχω κρατήσει ένα ακόμα απόσπασμα από όσα λέει ένας άλλος επιζήσαντας, ο Φίτο σε άλλη συνέντευξη στον δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη και στο περιοδικό του Hot Doc  (τ. Μαΐου 2012)˙ περιγράφει τη στιγμή που θάφτηκε στο χιόνι όταν μια χιονοστιβάδα πλάκωσε το αεροπλάνο που είχε συντριβεί:

«Θάφτηκα στο χιόνι. Τότε ήταν που αισθάνθηκα το θάνατο κοντά όσο ποτέ. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να παραδοθώ. Όταν παραδόθηκα, χαλάρωσε το σώμα μου. Κατουρήθηκα πάνω μου. Και μετά αισθάνθηκα μια  γαλήνη για λίγα δευτερόλεπτα. Και ξαφνικά είπα, δεν είναι η ώρα μου. Δεν ξέρω από που προήλθε αυτή η δύναμη.  Ίσως από τη μητέρα μου που πίστευε πως είμαι ζωντανός (...) Θα μπορούσα να είχα πεθάνει αν είχα πάρει την απόφαση να πεθάνω. Μπορέσαμε να σώσουμε αρκετούς, αλλά για άλλους ήταν αργά. Δεν ξέρω αν ήταν από φυσικά αίτια ή επειδή είχαν παραδοθεί. Ίσως ορισμένες φορές κάποιος αποφασίζει πότε θα πεθάνει ...»

Αποφασίζει πότε θα παραδοθεί˙ αποφασίζει πότε θα λυγίσει˙ αποφασίζει πότε θα εγκαταλείψει τη μάχη. Εκείνοι, οι επιζήσαντες των Άνδεων  που περπάτησαν πάνω στη λεπτή κλωστούλα ανάμεσα στο να παραδοθούν και να κρατηθούν στη ζωή δικαιούνται σήμερα να μας παροτρύνουν: 

«Έλληνες  παλέψτε, μην πεθάνετε! Αν χάσεις τη δουλειά σου τι θα κάνεις, θα κάτσεις κάτω να κλάψεις;  Προχώρα, πλύνε σκάλες, βάψε σπίτια, κάνε κάτι». 

Με αυτά τα λόγια κλείνει ο Νάντο Παράδο τη συνέντευξή του στο ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ.

Το φυλάμε˙ και προχωράμε, γιατί όσο δεν παραδίνεσαι, το παιχνίδι παίζεται...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου