Η επανάσταση του slow food έχει λόγο σοβαρό

Slow food (βραδυφαγία) με σήμα το σαλιγκάρι˙  slow food ως αντίπαλο δέος του fast food (ταχυφαγία)˙  ξεκίνησε ως η ευρωπαϊκή απάντηση στο αμερικανικό διατροφικό μοντέλο˙ σήμερα το slow food είναι το παγκόσμιο κίνημα της οίκο-γαστρονομίας που με τις δράσεις του σε όλο τον κόσμο αγωνίζεται για την περιφρούρηση της απόλαυσης μέσω της προστασίας της βιοποικιλότητας και των διατροφικών παραδόσεων της Γης. Με άλλα λόγια ενθαρρύνει τις τοπικές κοινωνίες να αναγνωρίζουν, να υποστηρίζουν αλλά και να απαιτούν φαγητό που είναι καλό, καθαρό και δίκαιο.

Και τι θα πει τελικά καλό, καθαρό και δίκαιο φαγητό;  Ο εθνοβιολόγος  Παύλος Γεωργιάδης που είναι ο εμπνευστής της  συντροφιάς του slow food στη Θράκη εξηγεί: 

"Καλό φαγητό είναι το εύγευστο, το φρέσκο, το φαγητό της εποχής, που ενεργοποιεί και ικανοποιεί τις αισθήσεις. Είναι καθαρό αν έχει παραχθεί με σεβασμό στα οικοσυστήματα, τους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον˙ που τρέφει χωρίς να βλάπτει την υγεία.

Και είναι δίκαιο όταν σέβεται την κοινωνική δικαιοσύνη και εξασφαλίζει δίκαιη αποζημίωση του μόχθου και σωστές συνθήκες για όλους εκείνους που είναι μέρος της διατροφικής αλυσίδας, από την παραγωγή και την τυποποίηση, μέχρι τη διανομή και την κατανάλωση". 

Για τον κ. Παύλο Γεωργιάδη το slow food είναι μία ιδέα, ένας τρόπος να ζεις, να γεύεσαι, να απολαμβάνεις, να ελπίζεις, να εμπνέεσαι. 

Αχ... και πως να ακολουθήσεις το ρυθμό του σαλιγκαριού σε μια αδυσώπητη καθημερινότητα που περνάει από πάνω σου με την ταχύτητα του φωτός... Πού χρόνος και όρεξη να ψωνίσεις φρέσκα φρούτα και λαχανικά από τη λαϊκή, ψάρια απ΄την ψαραγορά, και πού διάθεση να μαγειρέψεις στο τέλος μιας κουραστικής μέρας;...

Η εύκολη λύση, το fast food σου γνέφει από απέναντι προκλητικά... Μην τσιμπήσεις όμως γιατί η εύκολη λύση ου γαρ έρχεται μόνη. Φέρνει μαζί της παχυσαρκία, καρκίνο, κατάθλιψη και άλλες ασθένειες. Και ποιος το λέει θα μου πείτε... 

Το γεγονός ότι οι γιατροί ανά τον κόσμο ανακαλύπτουν ξανά τον «παππού» Ιπποκράτη, που συνέδεε άρρηκτα την καλή υγεία με την ποιότητα της τροφής. 

Και πέρα απ΄αυτό όμως η υιοθέτηση του slow food, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι μια βαθύτατα πολιτική πράξη˙ μια επαναστατική δράση  για την περιφρούρηση του πoλυτιμότερου αγαθού, της υγείας μας, σωματικής και ψυχικής, κόντρα σε έναν επιβεβλημένο τρόπο ζωής  που αδιαφορεί για τον άνθρωπο ως όλο και τον αντιμετωπίζει ως πειραματόζωο για τη δοκιμή μεταλλαγμένων σπόρων, νέων φαρμάκων και συμπληρωμάτων διατροφής.

Η ιστορία του κινήματος

Όταν στα μέσα της δεκαετίας του ’80, η McDonald’s ανακοίνωσε την πρόθεσή της να ανοίξει ένα νέο κατάστημα  στην ιστορική Piazza di Spagna στη Pώμη, μία ομάδα Iταλών πολιτών με επικεφαλής το δημοσιογράφο Carlo Petrini «εξεγέρθηκε» ενάντια στη νέα μόδα του φαστ φουντ.  Έτσι γεννήθηκε το κίνημα slow food.  Mέλη του δεν είναι μόνον οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες, αλλά και όσοι αγαπούν το καλό φαγητό και τις ξεχωριστές γεύσεις. To κίνημα έχει βρει υποστηρικτές και στην Ελλάδα, οι οποίοι κάνουν μια σημαντική προσπάθεια για τη διάσωση των αυθεντικών τοπικών γεύσεων. Ιδιαίτερα ενεργή είναι η συντροφιά του slow food στη Θράκη (Θα τη βρείτε στο Facebook: Slow Food Thrace). Το κίνημα αριθμεί σήμερα 100.000 μέλη σε 160 χώρες όλου του κόσμου. 

Για το τέλος κράτησα τα λόγια της διατροφολόγου Elisabeth Havlicek-Καστανάκη για την απόλαυση του φαγητού: "Τρώτε με την ησυχία σας, απολαβάνοντας την κάθε μπουκιά. Συγκεντρωθείτε στις γεύσεις των τροφών και μη βιάζεστε. Έτσι αποκομίζετε περισσότερη απόλαυση από το φαγητό σας, χορταίνετε γρηγορότερα, τρώτε λιγότερο και το αίσθημα κορεσμού διατηρείται πιο πολύ. Το πιο σημαντικό είναι πάντα η απόλαυση, γιατί το φαγητό και το πιοτό είναι πολύ αισθησιακά στοιχεία στη ζωή μας".

Slow food λοιπόν για τη γεύση˙ την έμπνευση˙ την απόλαυση˙  τη Ζωή˙ και να ένας λόγος σοβαρός για να μην είσαι νέος χλιαρός˙ για να παραφράσω ελαφρώς τους όμορφους στίχους του Νίκου Πορτοκάλογλου από το «υπάρχει λόγος σοβαρός».