Η δίαιτα της Άνοιξης... του «παππού» Ιπποκράτη

Κριθαρένιο ψωμί αντί του σταρένιου˙ βρασμένα λαχανικά αντί ωμών˙ βραστά φαγητά που θα καταναλώνονται σε ίδια ποσότητα με τα ψητά˙ και ένα μικρό πρόγευμα, προτείνει μεταξύ άλλων ο «παππούς» Ιπποκράτης για τη διαίτα της  Άνοιξης, στο περίφημο σύγγραμμά του Περί Διαίτης.

«Να τους δώσουμε χρόνο και ευκαιρίες»

Από την «Πατριδογνωσία» της  Άννας Γριμάνη («Κ» της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 18/3/2012) κράτησα τα λόγια του Κωνσταντίνου Στρατάκη –είναι επιστημονικός διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού των ΗΠΑ- στο ερώτημα «πώς φαντάζεστε  τον Έλληνα της εποχής μετά την κρίση». Είπε λοιπόν ο κ. Στρατάκης: «Η νέα γενιά, οι εικοσάρηδες του σήμερα, βλέπουν την κατάρρευση του συστήματος

«Αχ Ελλάδα σ΄αγαπώ»

Οι παρελάσεις των εθνικών επετείων μου δημιουργούν παιδιόθεν αντιφατικά συναισθήματα. Από την εποχή που ο πατέρας μου μας πήγαινε στη στρατιωτική παρέλαση της 25ης Μαρτίου στο Σύνταγμα απεχθανόμουν τα άρματα μάχης, τα αντιπυραυλικά συστήματα και  τις στρατιωτικές στολές.

Το πιο αγαπημένο μου τότε ήταν  το φτερό που πρόβαλε ατίθασα από το καπελάκι των Ευέλπιδων και τα ίχνη που άφηναν στον αττικό ουρανό τα αεροπλάνα που έκαναν σχηματισμούς πάνω από τα κεφάλια μας.

Πετιμέζι: το comeback ενός αρχαίου γλυκαντικού

Μόλις πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι η μόνη που ανακάλυψα ξανά το γλυκαντικό των παιδικών μου χρόνων, το περίφημο πετιμέζι˙ σιρόπι σταφυλιού είναι για όσους δεν το γνωρίζουν καθόλου. Μια μικρή περιήγηση στο διαδίκτυο με έπεισε ότι το μοναδικό σε γεύση και άρωμα σιρόπι έχει ξαναγεννηθεί στην κυριολεξία από τη στάχτη του (σημ.: το βράσιμο του μούστου με τη στάχτη είναι επιβεβλημένο στην παραδοσιακή συνταγή για πετιμέζι).

Για την Άνοιξη και την Ποίηση

Επίσημη πρώτη της Άνοιξης σήμερα με την έναρξη της εαρινής ισημερίας˙ η 21 του Μάρτη, μια μέρα που σηκώνει στις πλάτες της το εορτασμό της Παγκόμιας Ημέρας  Ποίησης, Ύπνου, Δασοπονίας, Κουκλοθέατρου, της Παγκόσμιας Ημέρας της  Γης, της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Ρατσισμού αλλά και για το Σύνδρομο Down.  

 

Newcomers…στο τραπέζι μας: Aγκινάρα

Επίσημη ονομασία: Cynara cardunculus˙ κοινώς αγκινάρα. Άγριο θηλυκό˙ θα χρειαστείς κόπο και υπομονή για να ανακαλύψεις την τρυφερή καρδιά της κάτω από τα ελαφρώς αγκαθωτά στην άκρη πέταλά της. Πως το λέει το παραδοσιακό μας τραγουδάκι;... «αγκινάρα με τ’αγκάθια και με τα λουλούδια τ’άσπρα. Μην παραμυρίζεις τόσο και με κάνεις και νυχτώσω...»

Ιπποκράτειος Διατροφή

Σήμερα ο περισσότερος κόσμος στην Ελλάδα αναζητά γιατρειά σε διάφορα είδη φαρμάκων (γενόσημα ή μη).

Η ειρωνεία είναι ότι την ίδια ώρα επιστήμονες άλλων χωρών - και μάλιστα ιδιαίτερα προηγμένων (Αγγλία, ΗΠΑ) συνεχίζουν να εφαρμόζουν με επιτυχία την αφάρμακο, μακροβιοτική Ιπποκράτεια ιατρική (naturopathy), βασιζόμενοι στα "Περί τροφής", "Περί Διαίτης", "Περί Διαίτης Υγιεινής" και τις λοιπές οδηγίες που βρήκαν από τον Ιπποκράτη.

«Lav note» ή αλλιώς νότα λεβάντας

Ο μύθος των Angostura bitters και του δημιουργού τους, του Γερμανού γιατρού Johann Gottlieb Benjamin Siegert, που συνεπαρμένος από το κλίμα εξερεύνησης της εποχής του, άφησε πίσω τη Γερμανία για να αναλάβει καθήκοντα αρχίατρου στο στρατό του Μπολιβάρ στη Βενεζουέλα, έδωσε το ερέθισμα στον ιδιοκτήτη του μπάρ Huge Χάρη Σκούρα να πειραματιστεί με δικά του bitters και να αυτοσχεδιάσει δημιουργώντας πολύ ιδιαίτερα κοκτέιλς.

«Το φάρμακο του μέλλοντος»

Το φάρμακο του μέλλοντος θα είναι το λάδι ελιάς, σύμφωνα με νέες έρευνες του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με τον επίκουρο καθηγητή Φαρμακογνωσίας και Χημείας, Προκόπη Μαγιάτη. Τα αποτελέσματα των ερευνών έδειξαν ότι το λάδι της κορωνέικης ελιάς και το λάδι της ευρύτερης περιοχής της Μεσσηνίας  περιέχουν υψηλά ποσοστά αντιφλεγμονωδών ουσιών που προστατεύουν και θωρακίζουν την υγεία.
Η έρευνα σε 150 δείγματα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας αλλά και της Καλιφόρνια των Η.Π.Α., απέδειξε ότι το ελαιόλαδο διαθέτει 2 πολύ σημαντικές ουσίες την ελαιοκανθάλη και την ελαιασίνη, στις οποίες οφείλονται οι αντιοξειδωτικές, νευροπροστατευτικές και καρδιοπροστατευτικές ιδιότητές του.

Κουλούρια Θεσσαλονίκης, το χειροποίητο κολατσιό μου

Ήρθε η ώρα, σας το είχαμε υποσχεθεί άλλωστε, να δώσουμε τη συνταγή για τα κουλούρια Θεσσαλονίκης˙ τα γνωστά σουσαμένια.  Αρχή εβδομάδας γαρ αύριο και οι μαμάδες ψάχνονται τι να ετοιμάσουν για το δεκατιανό των παιδιών στο σχολείο. Κουλουράκια με σουσάμι  λοιπόν που τρώγονται σκέτα ή με λίγο κασεράκι και είναι πανεύκολα στην προετοιμασία.

Ημέρα της Γυναίκας; Ευχαριστώ δεν θα πάρω…

«Χρόνια Πολλά για τη γιορτή της Γυναίκας με μοναδικά δώρα…», λένε τα μηνύματα που λαμβάνω από το πρωί στο κινητό μου και στον υπολογιστή μου από τις εταιρίες που κατά καιρούς αγοράζω ρούχα, παπούτσια κ.λπ. Ευχαριστώ δεν θα πάρω. Όχι μόνο γιατί λόγω κρίσης αγοράζω μόνο ό,τι έχω πραγματικά ανάγκη, αλλά κυρίως γιατί σήμερα δεν γιορτάζω. Για πολλούς λόγους...

« Με τον καιρό νά ‘ναι κόντρα...»

Πριν από κάποια χρόνια, όταν  χρειάστηκε να αφήσω το γνώριμο για  το άγνωστο, ο φόβος κυρίευσε την ψυχή μου. Επέλεξα όμως  το άγνωστο˙  επέλεξα να πετάξω ψηλά και δεν το μετάνιωσα, γιατί ο κόσμος ήταν όμορφος από κει πάνω!

Εκείνη την περίοδο, θυμάμαι, με συντρόφευε το σημείωμα του φίλου μου του Κώστα του Σιμόπουλου. Μου είχε γράψει τότε ο Κώστας:

«Ανήσυχο και τολμηρό πουλάκι πέταξε άφοβα!

Το μόνο πουλάκι που δεν τα κατάφερε ποτέ ήταν εκείνο που φοβήθηκε να φτερουγίσει.

Χτύπα δυνατά τις  φτερούγες σου! Δυνατά! Και πέταξε!  Πέταξε! Και θα φθάσεις ψηλά.

Ο κόσμος από ψηλά είναι πιο ωραίος! Ο αέρας πιο καθαρός! Ο ήλιος πιο λαμπερός! Πέταξε, ανήσυχο  πουλάκι ! και εγώ θα πετώ σιμά…»

«Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα»

Πως ήρθε η κουβέντα στο τι απαντάμε στα νέα παιδιά που βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα να φύγουν ή να μείνουν σε τούτη τη χώρα, δεν θυμάμαι.  
Μου ‘μεινε όμως ότι ο Νίκος Πορτοκάλογλου –από τη χθεσινοβραδινή εκπομπή «στην υγειά μας» της ΝΕΤ- είπε ότι την απάντηση στο δίλημμα που βασάνισε και τον ίδιο πριν από κάποια χρόνια την έδωσε με το τραγούδι του  «τα καράβια μου καίω». Στη συνέχεια έπαιξε το τραγουδάκι κι έτσι κατάλαβα τι ήθελε να πει ο ποιητής... 

«Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα

ώσπου νά'βρω νερό, γιατί ανήκω εδώ»

«Κάτω απ’ το μαξιλάρι»

Ένα τραγούδι φέρνει βόλτες στο μυαλό μου από το πρωί˙ ένα τραγούδι για τις ψυχές που μ΄αγαπούν. Νανούριζα μ΄αυτό τα παιδιά μου όταν ήταν μωρά˙ με την ευχή όταν αποκοιμηθούν οι ψυχές που τ΄αγαπούν να τα μπάζουνε «σε κήπο, με Αϊ-γιάννη και λωτούς και χειμωνανθούς».