«Να τους δώσουμε χρόνο και ευκαιρίες»

Από την «Πατριδογνωσία» της  Άννας Γριμάνη («Κ» της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 18/3/2012) κράτησα τα λόγια του Κωνσταντίνου Στρατάκη –είναι επιστημονικός διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού των ΗΠΑ- στο ερώτημα «πώς φαντάζεστε  τον Έλληνα της εποχής μετά την κρίση». Είπε λοιπόν ο κ. Στρατάκης: «Η νέα γενιά, οι εικοσάρηδες του σήμερα, βλέπουν την κατάρρευση του συστήματος

και χάνουν όλες τις ανέσεις που ήξεραν, όμως είναι απαλλαγμένοι από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Έχουν μια αγάπη στο παλιό και όμορφο, όπως φαίνεται από την αναγέννηση του ελληνικού κινηματογράφου και τις εξαιρετικές μουσικές παραγωγές και δείχνουν ενδιαφέρον για το περιβάλλον. Είναι “συγχρονισμένοι” στο Διαδίκτυο και μετέχουν της σημερινής παγκοσμιότητας- να τους δώσουμε, λοιπόν, χρόνο και ευκαιρίες και θα δούμε θαύματα...»

Το πιστεύω αυτό που λέει ο συμπατριώτης μας˙ όχι γιατί έτσι μ’αρέσει, αλλά γιατί το βιώνω ως έτσι, εδώ και λίγους μήνες. Και εξηγούμαι:  Για διάφορους λόγους δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω από την αρχή πως βιώνουν οι νέοι στη χώρα μας την κρίση, τι αισθάνονται, πώς αντιδρούν, πώς σχεδιάζουν το μέλλον τους. Ευτυχώς και χάρη στην προσπάθεια που κάνουμε με τη φίλη μου την Αγάπη να υλοποιήσουμε το δικό μας επιχειρηματικό σχέδιο με τα χειροποίητα αγροτικά προϊόντα, είχα την ευκαιρία το τελευταίο διάστημα να έρθω σε επαφή με αρκετούς νέους ανθρώπους˙ τους σημερινούς 20αρηδες και 30αρηδες. 

Και μόνο θαυμασμό μπορώ να εκφράσω γι΄αυτά τα παιδιά που με στυλ και άποψη αλωνίζουν μέσω του Διαδικτύου όλο τον κόσμο, κάνουν δουλειές σε Αμερική και Ευρώπη, μεταφέρουν την εμπειριά ζωής των φίλων τους που είναι ακροβολισμένοι από το Τόκυο μέχρι το Σαν Φρανσίσκο˙  που βρίσκονται σε μια διαρκή κινητικότητα μακριά από βολέματα και συνήθειες του παρελθόντος˙ που μετέχουν με τα μπούνια στη σημερινή παγκοσμιότητα˙ που καταφέρνουν να μένουν στο ύψος του απρόβλεπτου που θα ‘λεγε ο Νίτσε˙ που ξέρουν τι «παίζει» σήμερα σε Παρίσι και Νέα Υόρκη καλύτερα από τον πιο ενημερωμένο δημοσιογράφο˙ που κυκλοφορούν στην πόλη με τα ποδήλατά τους˙ που δημιουργούν μακριά από τη μιζέρια και τη γκρίνια˙ που ζουν στο σήμερα και χαμογελούν στο αύριο˙  που σου δίνουν απλόχερα έμπνευση και ιδέες˙  που κάνουν στην τέχνη του ο καθένας μικρά θαύματα, χωρίς καθόλου να κοκορεύονται γι΄αυτό.

Τα λατρεύω και τα πιστεύω αυτά τα παιδιά και «ναι» έχει δίκιο ο συμπατριώτης μας ο κ. Στρατάκης σε όλα όσα λέει παραπάνω. Εκείνος,αν και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, είδε κάποια πράγματα που εμείς που ζούμε στην Ελλάδα μόλις αρχίζουμε να τα ψυχανεμιζόμαστε. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως. Σημασία έχει ότι οι σημερινοί 20αρηδες και 30αρηδες αυτής της χώρας μπορούν να κάνουν θαύματα˙ ας τους δώσουμε λοιπόν χρόνο και ευκαιρίες. 

Κατερίνα Καρύγιαννη