Μέχρι πρόσφατα ήμουν πεπεισμένη ότι το σωστό πλύσιμο των νωπών λαχανικών απαιτούσε μούλιασμα με μερικές σταγόνες ξύδι σε λεκάνη ή στο νεροχύτη˙ αυτό μου έμαθε η μάνα μου. Εσχάτως έχω αναθεωρήσει˙ αφορμή έγινε το βιβλίο «Αδυνατίστε τρώγοντας ελληνικά» της Elizabeth Havlicek Καστανάκη -το οποίο έχει πολύ καλή φήμη μεταξύ των διατροφολόγων- και στο οποίο η συγγραφέας επιμένει ότι το πλύσιμο των λαχανικών πρέπει να γίνεται αποκλειστικά κάτω από άφθονο τρεχούμενο νερό και όχι με μούλιασμα.
Μετά από αυτό το ερέθισμα έψαξα λίγο το θέμα και βρήκα ότι η πλειοψηφία των απόψεων συγκλίνει στο ότι το μούλιασμα των λαχανικών σε λεκάνη συμβάλλει στην απώλεια υδατοδιαλυτών θρεπτικών συστατικών που έχουν κάποια λαχανικά (π.χ. μαρούλι, σπανάκι), ενώ παράλληλα υπάρχει ο κίνδυνος να μετακινηθούν τα μικρόβια και να πάνε ακόμα και σε μέρη όπου δεν υπήρχαν πριν.
Από την άλλη είναι βέβαιο ότι το ξύδι δημιουργεί ένα όξινο περιβάλλον στο οποίο δεν μπορούν να ζήσουν συγκεκριμένοι μικροοργανισμοί. Άρα;
Από την άλλη είναι βέβαιο ότι το ξύδι δημιουργεί ένα όξινο περιβάλλον στο οποίο δεν μπορούν να ζήσουν συγκεκριμένοι μικροοργανισμοί. Άρα;
Προσωπικά κατέληξα σε έναν συγκερασμό των δύο απόψεων˙ μουλιάζω για πολύ λίγα λεπτά τα λαχανικά μου στη λεκάνη με λίγο ξύδι και στη συνέχεια τα πλένω πολύ καλά κάτω από τη βρύση. Όταν λέμε όμως λίγα λεπτά να το τηρούμε˙ όχι να αφήνουμε τα λαχανικά να μουλιάζουν για μισή ώρα, γιατί τότε είναι βέβαιο ότι τα θρεπτικά συστατικά θα πάνε περίπατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου