Μελιτζανούλα ψητή με λαδόξυδο

Μαγειρέματα σήμερα˙ με ένα ορεκτικό για ουζάκι, τσιπουράκι ή ρακή: μελιτζάνα ψητή με λαδόξυδο. Μεζεδάκι από το τίποτα δηλαδή˙ μόνο πρώτες ύλες και ανόθευτη γεύση.

Θα χρειαστούμε τρεις μεγαλούτσικες μελιτζάνες, λαδάκι, λευκό ξυδάκι, αλατάκι και ίσως λίγο σκορδάκι ή εναλλακτικά κρεμμυδάκι.

 

Και να τι κάνουμε

Πλένουμε καλά κάτω από άφθονο νερό και χαρακώνουμε τις μελιτζάνες μας σε τρια σημεία, για να μην μας φουσκώσουν σαν αερόστατα στο ψήσιμο. Τις βάζουμε σε ένα μικρό ταψάκι˙ για να μην λερώσουμε το σκεύος μας μπορούμε να στρώσουμε λαδόκολλα και να βάλουμε από πάνω τις μελιτζάνες.

Ψήνουμε στους 220 βαθμούς για περίπου 1 ώρα, μέχρι να μαλακώσουν οι μελιτζάνες και να ξεφλουδίζονται εύκολα. Μόλις κρυώσουν λίγο αφαιρούμε τη σάρκα τους και με ένα μαχαιράκι ψιλοκόβουμε το «ψαχνό» τους.

Προσθέτουμε τρεις κουταλιές σούπας αγνό παρθένο ελαιόλαδο, δύο κουταλιές από ένα καλό λευκό ξύδι,  μια πρέζα αλατάκι –αν είναι και αφράλατο ακόμα καλύτερα- και ανακατεύουμε ελαφρά.

Μπορείτε στο τελείωμα να ψιλοκόψετε από πάνω  μια με δύο σκελίδες σκόρδο ή να τρίψετε στον τρίφτη  την καρδιά ενός ξεραμένου κρεμμυδιού.

Μετά απολαμβάνετε με παξιμαδάκια κρίθινα ή σταρένια, συνοδεία μιας καλής ρακής.  Και αισθάνεστε αυτό που θα το έλεγα καθημερινή πολυτέλεια από το μηδέν. Μια απλή γευστική πινελιά˙ ικανή όμως να μας κάνει να αισθανθούμε ιδιαίτερα˙  ικανή να σπάσει τη ρουτίνα του καθημερινού μαγειρέματος και της συνεύρεσης γύρω από το οικογενειακό τραπέζι.

Κι αν σου κάτσει...

Με τη μελιτζάνα βέβαια, υπάρχει ο κίνδυνος να μας  βγει λίγο πικρή. Απρόβλεπτος παράγοντας˙ δεν έχει να κάνει με το ψήσιμο ή τον τρόπο παρασκευής της. Και πάλι το «μεζεδάκι» είναι ωραίο˙  απλά η καλή μελιτζάνα γλυκαίνει με το λαδόξυδο και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά πολύ γευστικό.