Τρόπος να ζεις˙ μια διαρκής διαδικασία αναζήτησης

Σκεφτόμουνα τις τελευταίες μέρες ότι όλοι όσοι μιλάνε για την ανεκτίμητη αξία της μεσογειακής διατροφής και επικαλούνται τη μελέτη των 7 χωρών, η οποία μεταξύ άλλων έδειξε ότι οι Κρητικοί εμφάνιζαν το μικρότερο ποσοστό θνησιμότητας από καρδιαγγειακά νοσήματα και καρκίνο, καθώς και τον μεγαλύτερο μέσο όρο ζωής, παραλείπουν συχνά να σημειώσουν και όλες τις άλλες παραμέτρους που σε συνδυασμό με την καλή διατροφή συμβάλουν στην καλή υγεία, τη μακροζωία και την ευεξία.

Η μακροζωία των Κρητικών δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο της απλής και λιτής διατροφής τους, αλλά ενός συγκεκριμένου, ενός ιδιαίτερου τρόπου ζωής που ήταν απόλυτα συνυφασμένος με την κίνηση στον καθαρό αέρα και το φως, με τον ήλιο, με την εποχική νηστεία,την εναρμόνιση της ζωής με την αλλαγή των εποχών, τη διάθεση για γλέντι και διασκέδαση. 

Το καλό φαγητό πήγαινε με την καλή παρέα. Η ρακή δεν ήθελε μόνο νόστιμους  μεζέδες, ήθελε ανθρώπινη συναστροφή˙ ήθελε το  λυράρη και το λαουτιέρη.  Όλο το «πακέτο» έκανε πολλούς να μιλάνε για τη νοοτροπία των Κρητικών και γενικά των Ελλήνων που τους δημιουργούσε ισχυρές άμυνες στο άγχος και το στρες.

Αυτά βέβαια κάποτε˙ παλιά˙ γιατί πάει και αυτό το χάσαμε. Η ριζική αλλαγή του τρόπου ζωής μας τα τελευταία χρόνια, το έξαλλο κυνήγι του υπερκαταναλωτισμού και του νεοπλουτισμού μας οδήγησαν σε άλλα μονοπάτια. Χάθηκε κι αυτό˙ το κάτι  διαφορετικό στον ελληνικό τρόπο ζωής.

Κόντρα βέβαια στα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στη ζωή μας, έχουμε μια ευκαιρία να τον ανακαλύψουμε ξανά. Ευτυχώς,  έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στη χώρα μας τίποτα  δεν είναι πια δεδομένο και τίποτα δεν είναι αυτονόητο.  Όλα θα τα γνωρίσουμε και θα τα ανακτήσουμε από την αρχή.

Η υγεία σωματική και ψυχική, η ευεξία, η μακροζωία είναι δώρα για τα οποία ο καθένας από μας πρέπει να αγωνιστεί καθημερινά για να τα προσφέρει στον εαυτό του. Ο καλός τρόπος ζωής είναι μια διαρκής διαδικασία αναζήτησης.

 Η διαδικασία αυτή απαιτεί να επανεξετάσουμε συνολικά τον τρόπο που ζούμε και σκεπτόμαστε και κυρίως να απαντήσουμε στο κρίσιμο ερώτημα αν θα αναλάβουμε την ευθύνη για την ευτυχία μας. Θέλει δουλειά πολύ. 

Αυτή την ευθύνη μας ποιος θα την πάρει;  Προτιμάμε να την κάνουμε  «πάσα» στο σύντροφό μας, στα παιδιά μας, στους φίλους μας, το αφεντικό, την κυβέρνηση, την τρόικα, τις αδηφάγες χρηματιστηριακές αγορές και τους αδίστακτους Οίκους Αξιολόγησης...

Αν ήταν στο χέρι μας ούτε από τη μήτρα της μάνας μας δεν θα βγαίναμε. Είναι ωραία στον ανθόκηπο της μαμάς. 

Θέλεις δεν θέλεις όμως έρχεται η ώρα που πρέπει να βγεις στην πραγματικότητα, στην ευθύνη της ύπαρξής σου, στην ομορφιά της ζωής.

Γι΄αυτό get out ρε γαμώτο...