Dip αγκινάρας με λευκό ταραμά

Την τελευταία φορά που στάθηκα σε πάγκο της λαϊκής αγοράς να διαλέξω τρυφερές αγριαγκινάρες, «σκόνταψα» σε μια νοστιμότατη συνταγή˙ ο ευγενής κύριος πίσω από τον πάγκο είχε όχι μόνο ωραίες αγκινάρες, αλλά και προτάσεις για να τις μαγειρέψει κάποιος˙  όπως θα όφειλε άλλωστε ο κάθε σωστός πωλητής.

Στην αρχή μου πρότεινε την ομελέτα με αγκινάρα˙ δεν «τσίμπισα» όμως, αφού την επιλογή αυτή την είχα δοκιμασμένη. Τότε, ξέθαψε το τεφτέρι του κάτω από τα ζαρζαβατικά του πάγκου και μου διάβασε με τη δέουσα προσοχή:

Ψιλοκόβεις ένα κρεμμύδι ξερό, πέντε κρεμμυδάκια φρέσκα και πέντε αγκιναρούλες. Τα περνάς όλα μαζί από το τηγάνι με λίγο λαδάκι, μέχρι να μαλακώσουνε.

Μετά τα βγάζεις και τα αλέθεις στο μούλτι. Προσθέτεις ένα κουταλάκι του γλυκού λευκό ταραμά, τον κρόκο μόνο από ένα αυγό και μισό φλυτζάνι ελαιόλαδο. Τα χτυπάς ξανά όλα μαζί.

«Θα τα θυμάστε;» με ρώτησε ο ευγενής κύριος.

Αν και του απάντησα «ναι»,  μου τα διάβασε άλλη μια φορά για σιγουριά.

Το δοκίμασα˙ την πρώτη φορά το αποτέλεσμα δεν με ικανοποίησε˙  καταρχήν μετάνιωσα που πρόσθεσα τον κρόκο του αυγού και επιπλέον μάλλον  έβαλα ταραμά παραπάνω απ’ ότι χρειαζόταν, με αποτέλεσμα να χαθεί η γεύση της αγκινάρας.

Η δεύτερη προσπάθεια με αντάμειψε˙ μέτρησα ακριβώς ένα κουταλάκι του γλυκού ταραμά, ούτε δράμι παραπάνω,  και επιπλέον  «έκοψα» το αυγό από τη συνταγή˙ δεν μου άρεσε καθόλου η ιδέα του ωμού αυγού, αν και έδινε στο dip μια πιο βελούδινη υφή.

Έβαλα το dip μου για λίγο στο ψυγείο και το σέρβιρα με κριθαρένια παξιμάδια Κρήτης και φρεσκοψημένο ψωμάκι.

Απίθανη κρέμα για βούτημα και για άλειμμα˙ ωραία γεύση και ακόμα καλύτερη επίγευση από την αγκινάρα.  Αυτό το κάτι της αγκινάρας που μένει στη γλώσσα και στον ουρανίσκο σου, αφού έχεις κατεβάσει τη μπουκιά σου, με τρελαίνει.

Αναγκαίες διευκρινίσεις.

Αλατάκι δεν χρειάζεται, όπως καταλαβαίνετε, λόγω  ταραμά. Το πιπεράκι το απέφυγα, αλλά περί ορέξεως... Ο κρόκος του αυγού προβλέπεται βέβαια από την πρωτότυπη συνταγή, αλλά το dip στέκεται θαυμάσια και χωρίς αυτό.

Στο καθάρισμα της αγκινάρας μην το φοβηθείτε καθόλου το τρίψιμο με μπόλικο λεμόνι˙ όχι τόσο πολύ για να μην μαυρίσει η αγκινάρα, όσο για τη γεύση.

Απαραίτητο συνοδευτικό η καλή ρακή και η ωραία παρέα σε ένα ανθισμένο μπαλκονάκι!