«Δεν μ’αρέσουν οι σωτήρες, δε γουστάρω να σωθώ»

Ο παππούς μου ο Σωτήρης, αν ζούσε, θα έλεγε μάλλον «οι μέρες είναι πονηρές», σχολιάζοντας την κατάσταση στην Ελλάδα τα τελευταία δυόμιση χρόνια. 

«Απλά ιστορικές παππού, και όχι μόνο για την Ελλάδα», θα του απαντούσα.   

Αναμενόμενα όμως δεν μπορούμε να δούμε όλη την εικόνα˙ θα χρειαστούμε χρόνο και απόσταση από τα γεγονότα για να καταλάβουμε τι ακριβώς μας έχει συμβεί και να βγάλουμε ψύχραιμα συμπεράσματα.

Μέχρι τότε και με αφορμή την αυριανή μάχη της κάλπης δεν μπορώ  να αντισταθώ στον πειρασμό να καταγράψω τρεις σκέψεις ˙ δανεικές η αλήθεια είναι:

Η πρώτη από τους στίχους του Ανδρέα Τσιλιφώνη:

«Άσε με να κάνω λάθος
Μη παριστάνεις το Θεό
Δεν μ' αρέσουν οι σωτήρες
Δε γουστάρω να σωθώ
Δεν πειράζει αν μετά θα μετανιώσω
Δεν τρέχει τίποτα αν διπλά θα κουραστώ
Δεν με νοιάζει απογοήτευση αν νιώσω
Αφού ξέρω πώς έπαιξα και 'γω».

Θα πρόσθετα, δεν γουστάρω τους σωτήρες του όποιου φυράματος˙ προτιμώ να σωθώ μόνη μου, αν μπορώ.

Η δεύτερη από την πρωταγωνίστρια της Σώτης Τριανταφύλλου, στο βιβλίο της  "για την αγάπη της γεωμετρίας"˙ η αγαπημένη ατάκα της Ανατολής Μπότσαρη:

 " Δεν μπορείς να φτιάξεις  δημοκρατία από μια επανάσταση, μπορείς να φτιάξεις επανάσταση από τη δημοκρατία".

Θα παράφραζα το δεύτερο μέρος ως εξής: μπορείς να φτιάξεις  ατομική επανάσταση από τη δημοκρατία.

Η τρίτη από τον πρωταγωνιστή του βιβλίου του Ουμπέρτο Έκο "το Κοιμητήριο της Πράγας"˙ ο λοχαγός Σιμονίνι σχολιάζει τη συντριβή της Παρισινής Κομμούνας και δίνει την ερμηνεία του γιατί η ηγεσία της Κομμούνας πιάστηκε στον ύπνο από τις κυβερνητικές δυνάμεις, στις 21 Μαΐου του 1897:  
"Είπαν μετά ότι, στις  επτά το απόγευμα, είκοσι χιλιάδες στρατιώτες των Βερσαλλιών ήταν ήδη μες στην πόλη, αλλά ποιος ξέρει τι έκανε η ηγεσία της Κομμούνας". 
Πράγμα που σημαίνει ότι για να κάνεις την επανάσταση, πρέπει να έχεις μια καλή στρατιωτική εκπαίδευση, αλλά όταν την έχεις, δεν κάνεις επανάσταση, παρά είσαι με το μέρος της εξουσίας, να λοιπόν γιατί δεν βλέπω το λόγο (έναν βάσιμο λόγο) για να κάνει κανείς επανάσταση.

Θα παράφραζα το τελευταίο μέρος ως εξής:  για να κάνεις την επανάσταση, πρέπει να έχεις μια καλή πολιτική εκπαίδευση, αλλά όταν την έχεις, δεν κάνεις επανάσταση, παρά είσαι με το μέρος της εξουσίας˙ αλλά και αν την κάνεις την επανάσταση, πάλι με το μέρος της εξουσίας θα καταλήξεις˙  να λοιπόν γιατί δεν βλέπω το λόγο (έναν βάσιμο λόγο) για να κάνει κανείς επανάσταση.

Αυτά˙ επειδή οι ιδεολογικές ακροβασίες και οι επαναστατικές εξάρσεις ανθούν εσχάτως απ’ τα αριστερά και απ’ τα δεξιά και αναπόφευκτα γοητεύουν τους απελπισμένους.

Καλή ψήφο.